بررسی آگاهی، نگرش و رفتارهای استفاده از طب سنتی ایرانی در میان مراجعین مراکز درمانی شهر تهران

زمینه و هدف: طب سنتی ایرانی که بر پایه مکتب اخلاطی- شناخت ارکان چهارگانه خون، بلغم، صفرا، سودا قرار دارد و شامل درمان و پیشگیری با استفاده از غذا و دارو و با روش‌های مختلف حجامت، بادکش، ماساژ، زالو، فصد و ... می‌باشد، از دیر باز جزئی از سیستم بهداشتی مردم بوده و هست.مطالعه حاضر با هدف "تعیین میزان آگاهی، چگونگی نگرش و میزان استفاده از طب سنتی ایرانی در میان مراجعین مراکز درمانی شهر تهران" انجام پذیرفته است. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی مقطعی بوده و جمعیت تحت مطالعه شامل مراجعین مراکز درمانی شهر تهران (گروه سنی بالای 15 سال) بوده است. این مطالعه در سال 1389 به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای- تصادفی برروی 350 نفر انجام شده است. داده‌ها توسط پرسشنامه استاندارد با روایی و پایایی مناسب جمع‌آوری شدند. یافته‌ها: میانگین سنی افراد شرکت کننده 1/34 سال (انحراف معیار 21/1 سال) بوده و 9/60 درصد آنان زن و 1/39 درصد آنان مرد بودند.از نظر میزان آگاهی 3/26 درصد افراد مورد مطالعه از شاخه‌های طب سنتی ایرانی آگاهی داشتند و 9/40 درصد آنان از وجود آموزش دانشگاهی (آکادمیک) طب سنتی برای پزشکان در ایران اطلاع داشتند.در بخش عملکرد 69 درصد از حداقل یکی از روش‌های طب سنتی استفاده کرده بودند که بیشترین موارد گیاه درمانی (1/70 درصد ) و حجامت (44 درصد) و کمترین آن فصد (2/2 درصد )بود.در بخش حفظ سلامتی عمومی 9/85 درصد افراد رعایت آداب تغذیه، 6/91 درصد استفاده از عرقیات و 8/77 درصد آنان از دم کردنی‌ها استفاده کرده بودند.در بخش نگرش 37 درصد نگرش کاملا مثبت و 6/57 درصد نگرش مثبت داشتند. نتیجه گیری: با توجه به باور و علاقه بالای افراد و میزان استفاده زیاد آنان از روش‌های مختلف طب سنتی انجام تحقیقات منسجم به منظور بررسی میزان اثر بخشی این روش‌ها و برنامه‌ریزی جهت استاندارد سازی آن‌ها و مشخص کردن جایگاه این روش‌ها در درمان بیماران و سلامت عمومی جامعه ضروری به نظر می‌رسد.